این روزها سرمای هوا کلافم کرده صبح ها با دیدن آسمان ابری و تاریکی حاکم بر خونه بطور کامل تخلیه انرژی میشم دوست دارم پرده ها روکه که میزنم کنار خونه پر از نور بشه اما از نور خبری نیست .
صبح که بیدار شدم انتظار داشتم با برفی که دیشب باریده بود همه جا سفیدپوش باشه اما خبری نبود برف اولیه با باران بعد از اون کامل شسته شده بود . وقتی از خونه بیرون اومدم کوچه های شسته شده از بارون دیشب و هوای پاک و تمیز و آسمون نیمه ابری که مانع از دیده شدن کوه های اطراف نمیشد من رو به شعف آورده بود با خودم گفتم یعنی میشه کوه رفت با این برفی که روش نشسسته ؟
دو هفته قبل همراه با خواهرم رفتیم کوه و چقدر لذت بخش بود فکر میکردم با وجود وقفه طولانی که در کوه رفتن افتاده احتمالا وسط مسیر مجبور به برگشت بشیم اما خوشبختانه بدون مشکل تا قله رفتیم و بعد از برگشت بعد از ظهر که با خواهرم تلفنی صحبت میکردم میگفت پادرد داره و جالب بود که من اصلا دردی نداشتم و این فقط به خاطر پیاده روی هر روزه من بود چیزی که به نظرم خیلی معمولی و ساده هست ولی نشون میده برای سلامتی و تقویت عضلات چقدر مهم هست .
دوستان برای سلامتی خودمون باید ارزش قائل بشیم با کارهایی بسیار ساده میشه کمکهای زیادی برای حفظ سلامتی کرد که متاسفانه خیلی هامون به اون بی توجه هستیم . به عنوان مثال پسرهای من با وجود اینکه جوون هستن اما خیلی وقتها از درد کمر شکایت میکنن و بزرگه الان دردش اینقدر زیاد شده که مشخص شده دیسک کمر داره و وقتی بهش میگم به خاطر بی تحرکی و و زیاد نشستن وبد نشستن پشت کامپوتر هست چنان نگاهی به من میکنه و میخنده که یعنی خیلی دارم پرت و پلا میگم . خلاصه این جوونها اصلا قدر سلامتی رو نمیدونن و تو هیچ زمینه ای آینده نگری ندارن .
راستی چطور میشه این این جوونها رو به آینده نگری در هر زمینه ای ( مالی ، تحصیلی ،سلامتی جسمی و...) ترغیب کرد ؟؟؟
والا منم نتیجه نگرفتم مهردخت هم اصلا وقتی صبح بیدار میشه همه جاش درد میکنه این مشکل عمومی و قرن ماست انگار
تا وقتی هم کرونا نبود یه باشگاه عالی می رفت هزینه ی زیادی داشت برام ولی با جون و دل پرداخت می کردیم حتی با خستگی زیاد می رفت و سرحال میشد واقعا هر کاری میخوان بکنن یه بامبول دارن !! کرونا که جهانیه ولی مملکت ما هم هزار تا دردسر داره .
خود من هم واقعا برای ورزش وقت نمیذارم عذاب وجدان دارم ولی چون عادت ندارم به ورزش همیشه فکر میکنم وقت ندارم
باید بپذیریم بچه هامون دیگه بزرگ شدن و دیگه خودشون باید تصمیم بگیرن و عواقب کار رو بپذیرن .
ولی توصیه میکنم حتما ورزش رو شروع کنید برای سلامتی واقعا لازم هست .
سلام چند روزی هست که پست جدید رو خوندم اما نمی دونم زمان چطور میگذره که نمی تونم کامنت بزارم
من هم ار هوای آفتابی وخونه ی روشن خوشم می آد در حدی که نقشه خونه رو موقع ساخت عوض کردم و آشپز خونه رو به کوچه در آوردم درحالیکه طبق نقشه مهندس وسط خونه بدون پنجره رسم کرده بود
خدا رو شکر ورزش می کنی اما کم تحرکی چه با کرونا چه بی کرونا دامن همه رو گرفته من اگه باشگاه باز باشه میرم ودر غیر اینصورت تنبلم وبیرون نمی رم
واما بچه های ما بازم وضع امروز وایندشون از نوه هامون بهتره نوه من 5 سالشه سرش تو گوشی ودر حال بازی ساعت ها سرش پایینه طوری که نگران دیسک گردن ش می شم
به نظرم بچه های که هدف ندارند واز طرف خانواده خیلی حمایت می شن بیشتر آسیب می بینند
وااای بله من هم نگران بچه های کوچک هستم همه زندگیشون شده گوشی و تبلت .
برای هدف دار شدن بچه ها هم خود من هم فکر میکنم بچه ها چون همه چیزشون تامین هست بی خیال هستن . من که مشغله ذهنیم شده همین بی فکری بچه ها و نبود آینده نگری در اونها.
سبک زندگی عوض شده.پسر بزرگ منم کمر درد داره.همه اش از بی تحرکی هست.ولی کو گوش شنوا.
بله واقعا کو گوش شنوا. امیدوارم خودشون زودتر متوجه بشن قبل از اینکه دیر بشه و نشه کاری کرد.
سلام
بسیار عالی
فاصله ی اینجا و اونجا ۳۵ کیلومتر است
آنوقت شما برف دیدید ما نه !
خوش به حالت کوه می.روی
علت کمر درد و پا درد تغذیه هم هست
ما. ها روغن حیوانی خورده ایم نه فست فت
بله تغذیه که قطعا مهم هست . و متاسفانه جوونها هم عاشق فست فود ..
منم خیلی تنبلم در ورزش ولی پیاده‌روی رو دوست دارم اونم به خاطر اینکه باید چادر چاقچور کنی برای نیم ساعت راه رفتن سخته برام
ترد میل هم چون زانو درد دارم دکتر ممنوع کرده
من پیاده روی رو به خاطر حفظ سلامتی برای خودم واجب میدونم چون در صورت بیماری باید وابسته به دارو بود و من اصلا دارو خوردن رو دوست ندارم .
سلام
متاسفانه وقتی میفهمند که دیگه دیر شده
باز خداروشکر که بچه هامون اهل دود و دم نیستند
بله متاسفانه دیر متوجه میشن که فرصتها رو از دست دادن .
بله خدا رو شکر که اهل دود و دم نیستن . من هم دلم به همین خوش هست که ار نظر اخلاقی سالم هستن .
سلام صفا جان
آخی منم مثل خودت عاشق نور آفتاب و روشنی هستم ولی از اونجایی که نیاکان پاک ما گفتن" از هر چی بدت بیاد به سرت میاد" الان ساکن یه شهری هستم که بارونی ترین شهر در کل دنیاست...بندرت آفتابیه و همیشه آب و هوای ابری و نیمه ابری و بارانیه...
چقدر خوبه که اهل ورزش و پیاده روی هستی...واقعا برای سلامتی لازمه..والا اگه از من میشنوی زیاد خودتو خسته نکن.جوونهای امروزی حیلی کلافه هستن .. توی پیچ و خم و ناهمواریهای روزگار بد جوری سردرگم موندن..طفلکیها طرف هر کاری میرن یه بامبولی توش در میاد..در خیلی از موارد مهم زندگی پاک انگیزه شون رو از دست دادن... یکی از دوستهام از دست پسرش خیلی شاکیه چون اون میگه دانشگاه رفتن دیگه هیچ لطفی نداره و مگه خله که بره کلی درس بخونه و آخرش نتونه شغل مناسب و مربوط به اون رشته ای که ازش فارغ التحصیل شده رو پیدا کنه؟! تازه با یه وام سنگین تحصیلی باید بره سراغ شغلهای معمولی با حقوقهای پایین که از پس پرداخت وامی که گرفته هم برنخواهد آمد..دیگه چه برسه به هزینه های یومیه زندگی..اون یکی همکارم میگه دخترش رسما به یه جغد تبدیل شده!!!...شب تا صبح بیداره و روز میگیره تا 3 بعد از ظهر میخوابه!!!نه به درس اهمیت میده نه ورزش و خورد و خوراک مناسب و کار!!!دنبال کلاس ورزش براش میگشت که با بالا رفتن آمار مبتلایان کرونا باشگاهها هم دوباره تعطیل شدن!!البته بعید میدونم که اون چنین زحمتی به وجود مبارکش میداد و میرفت برای ورزش..خلاصه که صفا جون دنیا انقدر با سرعت در حال تغییرات اساسیه که من یکی سرگیجه گرفتم....
وااای از این شب بیداری و روز خوابیدنشون که نگو حسابی کلافه هستم پسر کوچکم که دانشجو هست و کلاسها هم به صورت مجازی برگزار میشه به قول شما شده واقعا جغد خیلی وقتها بهش میگم که عین جغد شدی روزها خواب و شبها بیدار
واقعا من نگران سلامتیشون هستم .
من راه های مختلفی را امتحان کردم برای ترغیب کردن پسرم ولی نتیجه نگرفتم.
فقط خودشون باید به نتیجه برسند و بخوان که گیم های امروزه ی کامپیوتری اجازه بهشون نمیده متاسفانه.
دو سال پیش یه دفه خودش شروع کرد به ورزش و جاگینگ. هر روز!
غروب ها هم با دوستاش میرفت بسکتبال یا فوتبال . حتی گاراژ خونه ی دوست صمیمیشو با کمک مالی و هم جیم خوبی درست کردن و شبها مشغول بودند. ولی با سرد شدن هوا همه رو گذاشت کنار.
او هم کمر درد گرفته و شکم آورده از بس میشینه پای کامپیوتر
بله من هم خیلی وقتها به خودم نهیب میزنم که خیلی پا پیچشون نشم دیگه بچه نیستن و باید خودشون تصمیم بگیرن.