این روزها همه نا امید هستن همه مطالبی که تو دنیای نت میخونم تلخ هستن و لبریز از غم و ناامیدی . امید کاملا از این کشور رخت بسته . دور و برم کسانی که زمانی مخالف مهاجرت بودن حالا نا امید از رشد و بهبود اوضاع ، به فکر مهاجرت افتادن و من با خودم میگم چقدر دلم برای افغانها می‌سوخت همیشه به اصلاحات و تغییر در کشورمان امیدوار بودم اما حالا خود ما هم داریم به سرنوشت اونها دچار میشیم خاور میانه غرق خون هست تحجر دست از سرمون برنمیداره ....
چه کسی به فریاد این مردم خواهد رسید ....
چشم انتظار رنسانس دیگر در خاورمیانه ....
سلام صفا جان خوبی
ناامید نباشیم در طول زندگی ودر هر شرایطی همیشه یه چالشی در زندگی رخ می ده حالا می خواد ایران باشیم یا جای دیگر
مهم اینه صبور باشیم
بله کاملا درست می فرمایید . زندگی همیشه فراز و نشیب داره .باید سعی کنیم آرامشمون رو حفظ کنیم تا کمتر صدمه ببینیم و بهترین و صحیح ترین تصمیم رو بگیریم .
سلام
نا امید نیستم
تازه کشور یک. دست. شد
بله یک دست شد ببینیم چه گلی به سر مردم میزنن.
صفا جون من کاملاً ناامیدم عمیقاً دلم برای خودمون می سوزه چون معتقدم در حالیکه معجزه هم رخ بده و از همین الان استارت یه مدینه ی فاضله بخوره ، حداقل 50 سال طول میکشه که نتیجه بده و ما اون موقع به تاریخ پیوستیم
حییف فقط یه بار شانس زندگی داشتیم که به فنا رفت
وااااقعا حیف . خیلی وقتها افسوس میخورم که چه می‌خواستیم و چه شد ....
بعید میدونم اتفاقی بیفته که مردم منتفع بشن اما احتمال داره اتفاقاتی بیفته مسولین متضرر بشن
بله من هم چشم انداز روشنی ندارم ...
خیلی موافقم چند روز پیش به همین فکر کردم چه قدر هممون غم داریم...
امیدوارم گشایشی صورت بگیرد .
سلام
هیچ رنسانسی رخ نمیده
حداقل در آینده نزدیک
بله رنسانس قطعا موضوع ساده ای نیست و بسیار زمانبر است .